وقتي با خدا راز و نياز ميكنم و احياناً گريه و زاري مينمايم، بعد احساس يأس و نا اميدي به من دست ميدهد، چون ميبينم به خواستههاي من جواب نميدهد، به خدا ميگويد: چقدر نسبت به بنده هايت سخت گير و پر توقع هستي؟! مثل اين كه محبت يك طرفه است. هر چه به او اظهار محبّت ميكنيم جوابي نميشنويم. ما با خدا حرف ميزنيم امّا او با ما حرف نميزند و ما را راضي نميكند. تمام غفلتهاي ما به اين دليل است كه او را نديده و زيبايي هايش را لمس نكردهايم. وقتي قرآن تلاوت ميكنم، بعد از آن احساس تنهايي ميكنم و حتي آيات بهشت در من تأثير نميكند. لطفاً مرا راهنمايي كنيد. <br><br>

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

کد مطلب:20223 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:2

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

وقتي با خدا راز و نياز ميكنم و احياناً گريه و زاري مينمايم، بعد احساس يأس و نا اميدي به من دست ميدهد، چون ميبينم به خواستههاي من جواب نميدهد، به خدا ميگويد: چقدر نسبت به بنده هايت سخت گير و پر توقع هستي؟! مثل اين كه محبت يك طرفه است. هر چه به او اظهار محبّت ميكنيم جوابي نميشنويم. ما با خدا حرف ميزنيم امّا او با ما حرف نميزند و ما را راضي نميكند. تمام غفلتهاي ما به اين دليل است كه او را نديده و زيبايي هايش را لمس نكردهايم. وقتي قرآن تلاوت ميكنم، بعد از آن احساس تنهايي ميكنم و حتي آيات بهشت در من تأثير نميكند. لطفاً مرا راهنمايي كنيد.

اصولاً دعا و راز و نياز و مناجات از وظايف و از نيازهاي روز مره انسان است و مانند غذاي جسماني است كه لازمه حيات است. اگر كسي غذا نخورد، از بين ميرود. دعا و راز و نياز نيز اگر ترك شود، روحيه انسان به مردگي ميگرايد. نماز و دعا و مناجات از وظايف ما محسوب ميشود و آثار مطلوبي در زندگي شخصي و اجتماعي دارد، چون انسان را با تقوا و مقيّد ميكند و از فساد و ولنگاري و بي غيرتي و فحشا و دروغ و ديگر گناهان باز ميدارد. ترك گناهان باعث شادابي و حيات انسان و جامعه ميشود. پس دعا و راز و نياز آثار خوبي دارد.

برداشتها و توقعات:

برخي افراد كه در اين مسائل بيشتر دقت ميكنند و با آن بيشتر مأنوس هستند دچار برداشتهاي نادرست ميشوند و از آيات و روايات كه درباره دعا وارد شده، اين طور استفاده ميكنند كه هر چه انسان دلش خواست، ميتواند به وسيله دعا بگيرد و به اصطلاح به حاجات خود به سبب دعا برسد. در نتيجه هيچ گونه تلاشي كه لازم است انجام نميدهد و مسير طبيعي را نميپيمايد، مثلاً دانش آموزي كه درس نخوانده و زحمت نكشيده يا بيماري كه خود را مداوا نميكند، ميخواهد با دعا به حاجت خود برسد، در حالي كه نميدانند دعاهايي كه بر خلاف مسير تكويني و ضدّ قوانين و سنّتهاي الهي باشد مستجاب نميشود. در نتيجه اين برداشت نادرست توقعات آنان بالا ميرود و ميپندارند اگر دعا كرد و مثلاً در امتحان قبول نشد، خدا به او بي اعتنايي كرده و زبان اعتراض بلند ميكند كه: اي خدا! پس چرا گفتي مرا بخوانيد تا اجابت كنم؟! بعد نا اميد ميشود، در حالي كه، توقع بيجا دارد و برداشت نادرست باعث آن شده است. شايد اين گونه افراد بين زنان و دختران بيشتر باشد. البته برخي ناكاميها نيز به اين مسئله دامن ميزند و در اثر بر آورده نشدن انتظارات، دچار يأس و سرخوردگي ميشوند. از اين رو از فرو رفتن و افراط در اين مسئله بايد بر حذر باشند و خود را در اين وادي نياندازند و كارها را از مسير طبيعي پيگيري كنند و دعا و راز و نياز را به عنوان وظيفه انجام دهند.